𝘞𝘢𝘵 𝘫𝘦 𝘭𝘪𝘫𝘧 𝘫𝘦 𝘸𝘪𝘭 𝘷𝘦𝘳𝘵𝘦𝘭𝘭𝘦𝘯

Stel je voor… je zit in een gesprek. Heel ontspannen, zonder enige lading. Het gaat waar het over hoort te gaan. En dan ineens, de vraag ‘wat denk jij ervan?’ Je voelt de warmte in je lijf omhoog stijgen totdat je het gevoel hebt bijna te exploderen. Je hoofd zwelt rood aan. En het ergste? Je weet ineens niet meer hoe je er zelf in staat. Dus geef je maar een vaag antwoord. Later, als je je weer ontspannen voelt, begrijp je er niets van. Waarom voel ik me iedere keer zo verstrikt, en ga ik op slot als iemand vraagt naar wat ik van iets denk? En je hoopt maar dat de ander je rode hoofd niet heeft opgemerkt.

𝐇𝐞𝐭 𝐚𝐧𝐭𝐰𝐨𝐨𝐫𝐝?

Je lijf probeert je te vertellen dat er iets aan de hand is.

Misschien heb je ooit geleerd dat:

• over jezelf praten onfatsoenlijk is
• er geen ruimte was voor eigen keuzes
• je altijd gecontroleerd werd
• je een ander patroon meekreeg dat nu wringt

Wanneer je hier langdurig last van houdt, kan dat grote gevolgen hebben. Je zorgt dat je onzichtbaar wordt, zodat men niet meer geïnteresseerd is in je antwoorden. Of je gaat kneiterhard werken en raakt overbelast. Of je bouwt een ander masker, waardoor je lange tijd niet naar je gevoel van ongemak toe hoeft.

Maar wat als ik je vertel dat dat niet hoeft? Dat je wél in staat bent om ontspannen in dat gesprek te zitten en je eigen gedachtes te delen? Dat er ruimte is voor je eigen keuzes. Dat je het zelf kan.

𝐖𝐚𝐭 𝐣𝐞 𝐭𝐞 𝐝𝐨𝐞𝐧 𝐡𝐞𝐛𝐭

Ten eerste zul je je bewust moeten worden van je triggers. Wat gebeurt er, op welke momenten en waar doet me dit aan denken? Waar is dit gevoel en mijn gedrag ontstaan, en wat zou ik daar nu mee willen doen? Met deze reflecties ben je in staat om ruimte te maken voor nieuwe paden, nieuw gedrag, nieuwe gevoelens en nieuwe ervaringen.

Dit proces is niet altijd makkelijk, maar wel een die leidt naar groei. Door bewustzijn en reflectie, zul je in staat zijn steeds meer los te laten en jezelf te bevrijden.

“𝑱𝒊𝒋 𝒃𝒆𝒏𝒕 𝒉𝒆𝒕 𝒘𝒂𝒂𝒓𝒅 𝒐𝒎 𝒈𝒆𝒉𝒐𝒐𝒓𝒅 𝒕𝒆 𝒘𝒐𝒓𝒅𝒆𝒏 — 𝒅𝒐𝒐𝒓 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒆𝒏, 𝒎𝒂𝒂𝒓 𝒗𝒐𝒐𝒓𝒂𝒍 𝒅𝒐𝒐𝒓 𝒋𝒆𝒛𝒆𝒍𝒇.”