~Meebewegen op de golven van de zeen in Mölle~

Daar zaten we, op zee in een kleine ribboot. Op zoek naar walvissen. Al sinds we deze excursie hadden geboekt voelde ik een spanning in mijn lijf. De zee is machtiger dan wat dan ook op aarde. Water kan je omarmen en verwarmen, maar ook opslokken en meesleuren tot in de diepste diepte. Dat maakt de zee voor mij woest aantrekkelijk, maar ook angstaanjagend.

We zaten in de rib, helemaal voorin. Nadat we de haven uit voeren maakten we snelheid. Heel behendig ging de schipper de golven tegemoet en nam ze alsof we van steen naar steen sprongen in een speeltuin. Na iedere golf klapte de boot weer op het water.

En ineens overviel het me. Een angst die ik niet direct kon plaatsen in dat moment. Maar ik herkende haar wel. Ik voelde me plots heel klein worden. Alsof de golven me zouden grijpen en de grote zee me mee zou nemen. Ik voelde me zó snel zó bang dat ik mijn emoties even niet meer onder controle had.

Er was schaamte. Want met mijn verstand wist ik: we zaten gewoon veilig op een boot. Het water was wild maar de schipper vaarde echt prima. En er was schuld, omdat ik er op dat moment niet volledig kon zijn voor de kinderen, die ook een nieuwe ervaring opdeden.

Maar bovenal voelde ik hoe klein we zijn. Nietig bijna, als een enkele druppel in een eindeloze oceaan. Die ervaring zette me stil en gaf me een diep besef van onze plek in het grotere geheel. Een herinnering aan de kracht van nederigheid. En aan de verbondenheid die daaruit voortkomt. Die nederigheid neem ik met me mee aan land.

Maar het pad van nederigheid gaat verder dan een simpele boottocht. Het gaat over het vermogen om jezelf eerlijk te bekijken, je ego in toom te houden en open te staan voor groei.

• Nederigheid herinnert je eraan dat jouw behoeften, gevoelens en overtuigingen belangrijk zijn. Maar niet méér dan die van een ander. Jij bent niet hét centrum van het universum, maar jouw eigen centrum.
• Het is geen onderdanigheid of jezelf klein maken. Nederigheid gaat over stevig staan in wie je bent, terwijl je ruimte laat voor anderen om dat ook te doen.
• Nederigheid nodigt uit tot mildheid. Voor jezelf én voor anderen. Iedereen worstelt met iets dat jij niet kunt zien, en is altijd onderweg.
• Het gaat over verbinding. Met jezelf, je emoties en je lijf. Maar ook met de mensen om je heen. Nederigheid helpt je te luisteren en in verbinding te blijven. Om in het moment te kunnen zijn.
• Nederigheid gaat over meebewegen. Over kunnen zijn in het moment, alsof je de golven van het leven zachtjes volgt.

Deze ervaring maakt mij ook nieuwsgierig naar jou.
Wanneer maakte jij iets mee dat je zó overviel, dat je de verbinding met jezelf of de ander even kwijt was?